Bilard, rzutki dla pracowników w kosztach

Nietypowe wyposażenie biur i chillout room-ów

Chillout room to strefa relaksu dla pracowników, zalecane jest, aby była odrębnym pomieszczeniem dającym pracownikom swobodę.

W chillout room-ie dostępne są wygodne kanapy, fotele czy pufy, ale także mogą się w nim znajdować różnego rodzaju sprzęty mające na celu zapewnienie rozrywki pracownikom np. bilard, rzutki, piłkarzyki, konsola do gier, flippery czy telewizor.

Wydzielona przestrzeń w biurze przeznaczona do relaksu, rozrywki i integracji dla pracowników stanowi doskonałą odskocznię od pracy, wpływa na dobrą atmosferę w biurze, zwiększa kreatywność, zadowolenie i wydajność pracowników.

Utworzenie w biurze chillout room-u może być także dobrym rozwiązaniem w sytuacji, gdy pracodawca chce zachęcić pracowników do powrotu do biura zamiast pracy zdalnej.

Projektując chillout room w biurze, warto zapytać o zdanie pracowników, jakie sprzęty do rozrywki i relaksu są przez nich preferowane.

Sprawdźmy zatem czy zakup różnego rodzaju sprzętów do chillout room-u, przeznaczonych do zapewnienia rozrywki pracownikom, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Bilard, rzutki i konsola do gier, telewizor dla pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów?

Kosztami uzyskania przychodów w działalności gospodarczej stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o PIT są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki na bilard, rzutki czy konsolę do gier nie zostały wyszczególnione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Trzeba jednak mieć na uwadze, że sam fakt niewymienienia tego typu wydatków w przepisie określającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów.

Nie oznacza to automatycznie, że tego typu wydatki stanowią koszy podatkowe.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, że poniesione wydatki są racjonalne, gospodarczo uzasadnione, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zapewnienie przez pracodawcę strefy relaksu dla pracowników, wyposażonej w takie sprzęty jak bilard, rzutki, konsolę do gier czy telewizor sprawia, że pracownicy czują się lepiej w pracy, a pracodawca zaspokaja ich potrzeby, czego konsekwencją jest większe przywiązanie do firmy i lojalność wobec pracodawcy.

Strefa relaksu ma na celu nie tylko zachęcenie potencjalnych pracowników do zatrudnienia, ale także utrzymanie obecnych pracowników w firmie jak najdłużej.

Chillout room służy regeneracji sił pracownika, pozwala na utrzymanie odpowiedniej motywacji do pracy, pobudza kreatywność.

Strefa relaksu zwiększa także produktywność, ponieważ pracownik wypoczęty i zrelaksowany, znacznie lepiej wykonuje swoje obowiązki niż pracownik przemęczony i zestresowany.

Wydatki związane z wyposażeniem strefy relaksu dla pracowników w sprzęty takie jak bilard, rzutki, konsola do gier, telewizor itd. są zatem uzasadnione, jako wydatki które mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stanowią zatem koszt podatkowy w działalności gospodarczej pracodawcy, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Wydatki na utworzenie strefy relaksu w biurze i zakup sprzętów przeznaczonych do rozrywki dla pracowników obciążają pracodawcę, jednak z uwagi na to że tego typu wydatki przyczyniają się pośrednio do generowania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, pracodawca może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Konsola do gier jako koszt podatkowy – interpretacja indywidualna

W interpretacji indywidualnej sygn. 0111-KDIB1-1.4010.328.2023.1.KM z dnia 3 sierpnia 2023 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że wydatek na konsolę do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej stanowi koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawcą jest spółka z o.o., prowadząca działalność gospodarczą w branży szeroko pojętych usług spedycyjnych i transportowych, a także branży programistycznej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę oraz zleceniobiorców.

Wnioskodawca argumentując zasadność zakupu konsoli do gier wskazał, że podejmuje działania mające na celu utrzymanie w Spółce pracowników/osób współpracujących ze Spółką, a także nieustannie prowadzi działania mające na celu pozyskanie nowych pracowników oraz specjalistów współpracujących ze Spółką.

Tym samym, szczególnie dba o rozwój zawodowy swoich pracowników oraz atmosferę pracy, warunki zatrudnienia, w tym warunki pozafinansowe. Działania te są również wynikiem aktualnych trendów na rynku pracy oraz konieczności konkurowania z innymi podmiotami oferującymi zatrudnienie w branży transportowej.

Aby realizować powyższe cele, Wnioskodawca ponosi i zamierza ponosić w przyszłości wydatki na różnego rodzaju świadczenia (w tym w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych) na rzecz pracowników i w określonych przypadkach także osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych.

Do takich działań Spółka zalicza stworzenie strefy relaksu w biurze Spółki, umożliwiającej integrację pracowników, między innymi poprzez wspólną grę na konsoli do gier.

Strefa relaksu ma być dostępna zarówno w godzinach pracy (korzystanie w przerwach), a także poza godzinami pracy – w przypadku wydarzeń integracyjnych organizowanych na terenie biura.

Chodzi o stworzenie pracownikom i osobom współpracującym możliwości odpoczynku/zrelaksowania się w miejscu pracy, które korzystnie wpłynie na ich efektywność. 

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przychylił się do stanowiska Wnioskodawcy, stwierdzając, że: „(…) wydatek poniesiony na konsole do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej nie ma bezpośredniego związku z żadnym konkretnym przychodem Wnioskodawcy, ale ma związek pośredni, bowiem zapewnienie pracownikom i współpracownikom w miejscu pracy możliwości odpoczynku i zrelaksowania się w przerwach od pracy niewątpliwie może się przyczynić do poprawy atmosfery w pracy, relacji między pracownikami i współpracownikami, a także efektywności i wydajności pracowników i współpracowników, co z kolei ma pośredni wpływ na osiągane przez Wnioskodawcę przychody. Zatem ww. wydatek pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów.

W konsekwencji Wnioskodawca może go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem prawidłowego udokumentowania.”

Artykuł przygotowany przez naszą specjalistkę Karolinę Szopa