Salon kosmetyczny – wyzwania i księgowość

Czy salon kosmetyczny można prowadzić w mieszkaniu?

Dopuszczalne jest prowadzenie salonu kosmetycznego w mieszkaniu, jednak tylko wtedy, gdy lokal  mieszkalny zostanie przystosowany do wymagań sanepidu, a podatnik dysponuje tytułem prawnym do lokalu.

Konieczna może okazać się zmiana sposobu użytkowania części lokalu w trybie art. 71 Prawa budowlanego.

Art. 71 ust. 1 ustawy Prawo budowlane

„Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności:

1) (uchylony)

2) podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń;

3) podjęcie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zaliczanej do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.”

Działalności objętej grupowaniem PKD 96.02.Z „Fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne” odpowiada klasyfikacja PKWiU 96.02.1 ” Usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne”. Warto podkreślić, że nie jest konieczne posiadanie żadnej licencji uprawniającej do świadczenia usług kosmetycznych.

Salon kosmetyczny  – wymogi sanepidu

Przystosowanie własnego mieszkania do prowadzenia salonu kosmetycznego może okazać się pracochłonne i kosztowne ze względu na wymagania sanepidu. Przedsiębiorca musi przestrzegać ścisłe określonych norm i zasad związanych z prowadzeniem salonu kosmetycznego.

Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że salon kosmetyczny prowadzony w lokalu mieszkalnym może podlegać kontroli, dlatego decydując się na takie rozwiązanie warto zadbać o spełnienie wszelkich wymogów formalnych przed otwarciem salonu.

Kontrola sanepidu może być zapowiedziana lub niezapowiedziana. W przypadku zapowiedzianej kontroli, przedsiębiorca otrzymuje pismo informujące o planowanej inspekcji sanepidu.

Salon kosmetyczny może być prowadzony w wyodrębnionym pomieszczeniu lokalu mieszkalnego, które musi spełniać określone normy sanitarne, prawa budowlanego i BHP.

Usługi świadczone przez kosmetyczkę powinny być realizowane przy zachowaniu najwyższych standardów higieny, natomiast materiały i narzędzia używane w działalności gospodarczej muszą pozostawać sterylne oraz sprawne technicznie.

W salonie kosmetycznym należy dbać o czystość, przestrzegać zasad higienicznych oraz pamiętać o regularnej dezynfekcji wszystkich sprzętów używanych przez kosmetyczkę oraz pomieszczeń. Sprzęty i urządzenia wykorzystywane przez kosmetyczkę powinny natomiast posiadać stosowne atesty i certyfikaty jakości.

Przedsiębiorca powinien posiadać także książeczki sanepidowskie wszystkich pracowników.  

W celu uzyskania szczegółowych wymagań sanepidu dotyczących prowadzenia salonu kosmetycznego w mieszkaniu należy skontaktować się ze stacją sanitarno-epidemiologiczną, która przekaże niezbędne instrukcje.

Uzyskanie zgody sanepidu na otwarcie i prowadzenie własnego salonu kosmetycznego następuje poprzez złożenie stosownego wniosku w placówce Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w terminie nieprzekraczającym dwóch tygodni licząc od rozpoczęcia działalności.

W zależności od planowanego zakresu i wielkości działalności, korzystniejszym rozwiązaniem może okazać się najem lokalu użytkowego lub jego części od innego przedsiębiorcy prowadzącego gabinet kosmetyczny.

Wiele kosmetyczek w celu ograniczenia kosztów oferuje podnajem części swojego salonu, dlatego zanim zdecydujemy się na założenie salonu kosmetycznego w mieszkaniu i dostosowanie lokalu mieszkalnego do wymagań sanepidu, warto sprawdzić oferty najmu dostępne na rynku.

Świadczenie usług kosmetycznych – jaką wybrać formę opodatkowania?

Skala podatkowa to forma opodatkowania dostępna dla wszystkich przedsiębiorców. Specyfika tej formy opodatkowania polega na stosowaniu 12% stawki podatku dla dochodów z pierwszego progu podatkowego i 32% stawki podatku dla dochodów z drugiego progu podatkowego, a więc po przekroczeniu 120 000 zł dochodów w skali roku.

Przy skali podatkowej przedsiębiorca ma również prawo do korzystania z kwoty wolnej od podatku, która aktualnie wynosi 30 000 zł oraz ulg i preferencji podatkowych takich jak wspólne rozliczenie z małżonkiem, rozliczenie jako osoba samotnie wychowująca dziecko, ulga na dzieci, ulga dla rodzin 4+, ulga na rehabilitację czy możliwość odliczenia darowizn.

Wybierając jako formę opodatkowania podatek liniowy przedsiębiorca stosuje 19% stawkę podatku niezależnie od osiąganych dochodów. Podatek liniowy jest zatem opłacalny wówczas, gdy podatnik wykazuje odpowiednio wysokie dochody z działalności gospodarczej.

Przy podatku liniowym przedsiębiorca nie ma prawa do korzystania z kwoty wolnej od podatku i większości ulg i preferencji podatkowych przewidzianych dla przedsiębiorców stosujących skalę podatkową.

Podatek liniowy jako preferencyjna forma opodatkowania nie jest dostępna dla każdego przedsiębiorcy, przeszkodą w skorzystaniu z podatku liniowego może być wykonywanie usług dla byłego lub pracodawcy.

Art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

„Jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1) (uchylony)

2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

– w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek”

Podstawę opodatkowania, zarówno przy skali podatkowej jak i przy podatku liniowym ustala się jako różnicę pomiędzy przychodami osiąganymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a kosztami ich uzyskania.

Analizując jaka forma opodatkowania jest najkorzystniejsza dla kosmetyczki należy wziąć pod uwagę wiele czynników, a więc w szczególności stawki podatku i stawki składki zdrowotnej przyporządkowane różnym formom opodatkowania, poziom osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów, przysługujące ulgi i preferencje podatkowe itd. Formę opodatkowania można zmienić w razie, gdy przedsiębiorca uzna że inna forma będzie dla niego korzystniejszym rozwiązaniem.

Zmiana formy opodatkowania jest możliwa przez dokonanie aktualizacji wpisu w CEIDG w terminie do 20-stego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy w roku podatkowym przychód lub do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu roku podatkowego.

Usługi kosmetyczne a ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest preferencyjną formą opodatkowania, którą może stosować przedsiębiorca dopiero wtedy, gdy spełni określone w przepisach warunki. Możesz go prowadzić łatwo i wygodnie w programie księgowym 360 Księgowość.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że zgodnie z aktualnie obowiązującymi regulacjami limit dla ryczałtu wynosi 2 mln euro, który podlega przeliczeniu na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP, obowiązującego pierwszego dnia roboczego października roku poprzedzającego rok podatkowy.

Podobnie jak w przypadku podatku liniowego przeszkodą w skorzystaniu z ryczałtu może być wykonywanie usług dla byłego lub obecnego pracodawcy.

Art. 8 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne

„Jeżeli podatnik prowadzący działalność samodzielnie lub w formie spółki, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, uzyska z tej działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub

2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

– w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i, poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca roku podatkowego, opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach.”

Ponadto obowiązujące przepisy przewidują szereg innych włączeń z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, w szczególności dla przedsiębiorców:

• osiągających również przychody z tytułu prowadzenia aptek, działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych działalności czy w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych,
• podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem, w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków lub samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka – jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Wyłączenia podmiotowe z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Kosmetyczka prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą co do zasady może korzystać z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Usługom kosmetycznym (kod PKD 96.02.Z „Fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne”, PKWiU 96.02.1 „Usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne”) na mocy art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, odpowiada 8,5% stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wybór ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako formy opodatkowania przychodów z usług kosmetycznych świadczonych w ramach działalności gospodarczej oznacza brak prawa przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym do pomniejszenia przychodów o koszty ich uzyskania.

Oznacza to, że dla podatnika ponoszący wysokie koszty np. związane z inwestycjami, lokalem, zakupem wyposażenia, sprzętu czy materiałów, pomimo niższej stawki przy ryczałcie, korzystniejszym rozwiązaniem może okazać się skala podatkowa lub podatek liniowy.

Podnajem części salonu kosmetycznego aktualnie nie pozbawia podatnika prawa do ryczałtu!

Zdarza się, że przedsiębiorca prowadzący salon kosmetyczny w celu redukcji kosztów decyduje się na podnajem części lokalu innej firmie.

Kosmetyczka oddająca w najem część posiadanego budynku zaliczonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie traci prawa do opodatkowania przychodów osiąganych z działalności ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W obowiązującej kilka lat temu ustawie zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne obowiązywały zapisy wskazujące, że wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi pozbawiał podatnika prawa do ryczałtu.

Przepis ten został jednak uchylony (art. 8 ust.1 pk3 lit.e w związku z pkt. 28 załącznika nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), co oznacza że aktualnie przedsiębiorca prowadzący salon kosmetyczny, który korzysta z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów osiąganych w ramach działalności gospodarczej, nie traci prawa do stosowania ryczałtu w razie podnajmu części lokalu widniejącego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych innemu przedsiębiorcy.

Artykuł przygotowany przez naszą specjalistkę Karolinę Szopa